"Dat is een liedje voor heel kleine kinderen," verzekerde tante Malle. "Ik kan het met de beste wil van de wereld niet volgen."
"Sí, es una canción para las niñas muy pequeñas," aseguró tía Malle. "Yo, con la mejor voluntad del mundo, no puedo seguir este "¡Baila, baila, muñequita mía!"."
Dat kon de kleine Amalie wel. Ze was pas drie. Ze speelde met poppen, die voedde ze zo op dat ze even verstandig zouden worden als tante Malle.
Pero la pequeña Amalia si la seguía; sólo tenía 3 años, jugaba con muñecas y las educaba para que fuesen tan listas como tía Malle.
Er kwam een student in huis, die haar broers met hun huiswerk hielp. Hij praatte veel met de kleine Amalie en haar poppen, heel anders dan alle anderen. Dat was heel leuk, vond het kleine meisje, en toch zei tante Malle dat hij helemaal niet met kinderen om kon gaan. Die kleine hoofdjes konden al dat gepraat onmogelijk aan. Maar de kleine Amalie kon dat best. Ze leerde zelfs een heel liedje uit haar hoofd dat de student haar voorzei: "Dansen, dansen, popje klein," en dat zong ze voor haar drie poppen. Twee waren er nieuw, de één een vrouwtje, de ander een mannetje, maar de derde pop was oud en heette Liesje. Ze kreeg het liedje ook te horen, want ze kwam erin voor.
Venía a la casa un estudiante que daba lecciones a los hermanos y hablaba mucho con Amalita y sus muñecas, pero de una manera muy distinta a todos los demás. La pequeña lo encontraba muy divertido, y, sin embargo, tía Malle opinaba que no sabía tratar con niños; sus cabecitas no sacarían nada en limpio de sus discursos. Pero Amalita sí sacaba, tanto, que se aprendió toda la canción de memoria y la cantaba a sus tres muñecas, dos de las cuales eran nuevas, una de ellas una señorita, la otra un caballero, mientras la tercera era vieja y se llamaba Lise. También ella oyó la canción y participó en ella.
Dansen, dansen, popje klein!
¡Baila, baila, muñequita,
O, wat is dat meisje fijn,
qué fina es la señorita!
en het heertje evengoed,
Y también el caballero
met zijn handschoen en zijn hoed.
con sus guantes y sombrero,
Zijn broek is wit, zijn jas is blauw
calzón blanco y frac planchado
en zijn schoenen zijn wat nauw.
y muy brillante calzado.
Hij is fijn en zij is fijn.
Son bien finos, a fe mía.
Dansen, dansen, popje klein!
Baila, muñequita mía.
Dit is onze Liesje maar,
Ahí está Lisa, que es muy vieja,
een popje van verleden jaar.
aunque ahora no semeja,
Haar haren zijn gemaakt van vlas,
con la cera que le han dado,
haar voorhoofd komt juist uit de was.
que sea del año pasado.
Ze is weer bijna helemaal jong.
Como nueva está y entera.
Kom maar mee, mijn lieve meisje.
Baila con tu compañera,
Als de speelman nu eens zong
seréis tres para bailar.
van drie poppen in één wijsje!
¡Bien nos vamos a alegrar!
Dansen, dansen, popje klein!
Baila, baila, muñequita,
Maak jij maar die pasjes fijn.
pie hacia fuera, tan bonita.
Voet naar buiten, rugje rank,
Da el primer paso, garbosa,
dan ben je lief en o, zo slank.
siempre esbelta y tan graciosa.
Buig je, strek je, draai maar rond,
Gira y salta sin parar,
dat is bovenal gezond.
que muy sano es el saltar.
Dat is snoezig om te zien,
¡Vaya baile delicioso!
een, twee, drie, en tel tot tien!
¡Sois un grupo primoroso!
En de poppen begrepen het liedje, kleine Amalie begreep het, de student begreep het. Hij had het zelfgemaakt en hij zei dat het een uitstekend liedje was. Alleen tante Malle begreep het niet; ze leefde in onmin met kinderspelletjes. "Onzin," zei ze. Maar kleine Amalie vond dat niet. Zij zingt het liedje wel.
Y las muñecas comprendían la canción; Amalita también la comprendía, y el estudiante, claro está. Él la había compuesto, y decía que era estupenda. Sólotía Malle no la entendía; no estaba ya para niñerías. "¡Es una bobada!" decía. Pero Amalita no es boba, y la canta.
En wij hebben het van haar.
Por ella es por quien la sabemos.