"Sí, es una canción para las niñas muy pequeñas," aseguró tía Malle. "Yo, con la mejor voluntad del mundo, no puedo seguir este "¡Baila, baila, muñequita mía!"."
"Dat is een liedje voor heel kleine kinderen," verzekerde tante Malle. "Ik kan het met de beste wil van de wereld niet volgen."
Pero la pequeña Amalia si la seguía; sólo tenía 3 años, jugaba con muñecas y las educaba para que fuesen tan listas como tía Malle.
Dat kon de kleine Amalie wel. Ze was pas drie. Ze speelde met poppen, die voedde ze zo op dat ze even verstandig zouden worden als tante Malle.
Venía a la casa un estudiante que daba lecciones a los hermanos y hablaba mucho con Amalita y sus muñecas, pero de una manera muy distinta a todos los demás. La pequeña lo encontraba muy divertido, y, sin embargo, tía Malle opinaba que no sabía tratar con niños; sus cabecitas no sacarían nada en limpio de sus discursos. Pero Amalita sí sacaba, tanto, que se aprendió toda la canción de memoria y la cantaba a sus tres muñecas, dos de las cuales eran nuevas, una de ellas una señorita, la otra un caballero, mientras la tercera era vieja y se llamaba Lise. También ella oyó la canción y participó en ella.
Er kwam een student in huis, die haar broers met hun huiswerk hielp. Hij praatte veel met de kleine Amalie en haar poppen, heel anders dan alle anderen. Dat was heel leuk, vond het kleine meisje, en toch zei tante Malle dat hij helemaal niet met kinderen om kon gaan. Die kleine hoofdjes konden al dat gepraat onmogelijk aan. Maar de kleine Amalie kon dat best. Ze leerde zelfs een heel liedje uit haar hoofd dat de student haar voorzei: "Dansen, dansen, popje klein," en dat zong ze voor haar drie poppen. Twee waren er nieuw, de één een vrouwtje, de ander een mannetje, maar de derde pop was oud en heette Liesje. Ze kreeg het liedje ook te horen, want ze kwam erin voor.
¡Baila, baila, muñequita,
Dansen, dansen, popje klein!
qué fina es la señorita!
O, wat is dat meisje fijn,
Y también el caballero
en het heertje evengoed,
con sus guantes y sombrero,
met zijn handschoen en zijn hoed.
calzón blanco y frac planchado
Zijn broek is wit, zijn jas is blauw
y muy brillante calzado.
en zijn schoenen zijn wat nauw.
Son bien finos, a fe mía.
Hij is fijn en zij is fijn.
Baila, muñequita mía.
Dansen, dansen, popje klein!
Ahí está Lisa, que es muy vieja,
Dit is onze Liesje maar,
aunque ahora no semeja,
een popje van verleden jaar.
con la cera que le han dado,
Haar haren zijn gemaakt van vlas,
que sea del año pasado.
haar voorhoofd komt juist uit de was.
Como nueva está y entera.
Ze is weer bijna helemaal jong.
Baila con tu compañera,
Kom maar mee, mijn lieve meisje.
seréis tres para bailar.
Als de speelman nu eens zong
¡Bien nos vamos a alegrar!
van drie poppen in één wijsje!
Baila, baila, muñequita,
Dansen, dansen, popje klein!
pie hacia fuera, tan bonita.
Maak jij maar die pasjes fijn.
Da el primer paso, garbosa,
Voet naar buiten, rugje rank,
siempre esbelta y tan graciosa.
dan ben je lief en o, zo slank.
Gira y salta sin parar,
Buig je, strek je, draai maar rond,
que muy sano es el saltar.
dat is bovenal gezond.
¡Vaya baile delicioso!
Dat is snoezig om te zien,
¡Sois un grupo primoroso!
een, twee, drie, en tel tot tien!
Y las muñecas comprendían la canción; Amalita también la comprendía, y el estudiante, claro está. Él la había compuesto, y decía que era estupenda. Sólotía Malle no la entendía; no estaba ya para niñerías. "¡Es una bobada!" decía. Pero Amalita no es boba, y la canta.
En de poppen begrepen het liedje, kleine Amalie begreep het, de student begreep het. Hij had het zelfgemaakt en hij zei dat het een uitstekend liedje was. Alleen tante Malle begreep het niet; ze leefde in onmin met kinderspelletjes. "Onzin," zei ze. Maar kleine Amalie vond dat niet. Zij zingt het liedje wel.
Por ella es por quien la sabemos.
En wij hebben het van haar.